خلاصه کتاب آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز ( نویسنده امیلی پست، پگی پست، آنا پست، دانیل پست سنینگ )

خلاصه کتاب آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز، اثر امیلی پست و خانواده اش، راهنمایی جامع برای تسلط بر اتیکت غذاخوری و چیدمان میز است که به شما کمک می کند با اعتماد به نفس و احترام در هر موقعیت اجتماعی بدرخشید. این اثر ارزشمند، بیش از آنکه مجموعه ای از قوانین خشک و بی روح باشد، فلسفه ای عمیق از احترام متقابل، ملاحظه گری و ایجاد فضایی دلپذیر برای همه حاضران را ارائه می دهد. از این رو، آموختن و به کارگیری این آداب، نه تنها نشان دهنده شخصیت و تربیت فردی است، بلکه به او امکان می دهد تا در هر جمعی، از یک شام خانوادگی گرفته تا یک مراسم رسمی، حضوری مؤثر و آسوده خاطر داشته باشد. این مقاله، به منظور برآورده ساختن نیاز افرادی که در جستجوی محتوای اصلی و نکات کلیدی این کتاب هستند، تمامی جنبه های مهم آداب غذا خوردن و چیدمان میز را مورد بررسی قرار می دهد و عصاره ای کاربردی از آموزه های آن را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

۱. چرا آداب غذا خوردن و چیدن میز مهم است؟

تصور کنید در یک مهمانی رسمی یا یک جلسه کاری مهم، در کنار افرادی قرار گرفته اید که با ظرافت و آرامش خاصی غذا می خورند، گفت وگو می کنند و از هر ابزار سر میز به درستی استفاده می کنند. این تجربه، نه تنها نشان دهنده تربیت و ملاحظه گری آن هاست، بلکه فضایی از آرامش و احترام متقابل را ایجاد می کند. آداب غذا خوردن و چیدن میز، فراتر از نیازهای اساسی بشر برای تغذیه، نقشی کلیدی در تعاملات اجتماعی و حرفه ای ایفا می کند. این آداب، به افراد کمک می کند تا در موقعیت های مختلف، از محیط های خانوادگی و دوستانه تا جلسات رسمی و دیپلماتیک، با اعتماد به نفس بیشتری ظاهر شوند و حضوری مؤثرتر داشته باشند. بسیاری از افراد ممکن است گمان کنند که رعایت این اصول، دست وپاگیر یا زائد است، اما در واقع، آداب معاشرت سر میز، ابزاری قدرتمند برای ایجاد حس راحتی و اطمینان در جمع است.

تأثیر این آداب بر روابط شخصی و حرفه ای انکارناپذیر است. هنگامی که یک فرد آداب صحیح را رعایت می کند، ناخودآگاه پیامی از احترام، دقت و توجه به جزئیات را به دیگران ارسال می کند. این رفتارها به تقویت روابط کمک کرده و می تواند در فرصت های شغلی یا اجتماعی، دریچه های جدیدی را به روی فرد بگشاید. ایجاد فضایی دلنشین و محترمانه، یکی دیگر از دستاوردهای مهم رعایت آداب است. میزبانی که میزی را با دقت و سلیقه می چیند، به مهمانان خود نشان می دهد که برای حضور آن ها ارزش قائل است و سعی در ایجاد یک تجربه لذت بخش دارد. به همین ترتیب، مهمانی که با رعایت آداب غذا می خورد، قدردانی خود را از زحمات میزبان ابراز می کند. این ملاحظه گری ها، زنجیره ای از رفتارهای مثبت را ایجاد می کند که به نوبه خود، به افزایش اعتماد به نفس در موقعیت های اجتماعی منجر می شود. فردی که بر این اصول مسلط است، از ترس اشتباه کردن رها می شود و می تواند تمام تمرکز خود را بر لذت بردن از غذا و گفت وگو معطوف کند.

۲. مروری بر کتاب آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز

کتاب آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز، یکی از مهم ترین و پرفروش ترین آثار در مجموعه راهنمای جامع آداب معاشرت امیلی پست است. این کتاب، که توسط نسل های بعدی خانواده پست، از جمله پگی پست، آنا پست و دانیل پست سنینگ، به روز شده و توسعه یافته است، به عنوان یک مرجع کلاسیک و ضروری در زمینه اتیکت شناخته می شود. امیلی پست، نامی مترادف با آداب معاشرت در جهان غرب است؛ او کسی بود که در اوایل قرن بیستم، با نگارش کتاب های خود، استانداردها و اصول آداب اجتماعی را برای میلیون ها نفر تبیین کرد. ادامه دهندگان راه او نیز، با تکیه بر بنیادهای مستحکم امیلی، محتوای کتاب را با تغییرات و نیازهای دوران معاصر سازگار کرده اند، بی آنکه از اصالت و اعتبار آن کاسته شود.

رویکرد این کتاب، بسیار عملی، جامع و کاربردی است. این اثر، صرفاً به فهرستی از بایدها و نبایدها اکتفا نمی کند، بلکه تلاش می کند تا دلایل منطقی پشت هر قاعده را توضیح دهد. خوانندگان درمی یابند که چرا یک رفتار خاص، مؤدبانه یا نامؤدبانه تلقی می شود، و چگونه می توان این اصول را در موقعیت های مختلف، از یک شام خانوادگی ساده تا یک ضیافت رسمی، به کار گرفت. تمرکز کتاب بر چرا و چگونه رعایت آداب، آن را از یک کتاب دستورالعمل خشک متمایز می کند و به یک راهنمای واقعی تبدیل می سازد. نویسندگان با زبانی شیوا و قابل فهم، حتی پیچیده ترین جزئیات را نیز به گونه ای توضیح می دهند که برای عموم مردم قابل درک باشد، در عین حال که عمق و دقت لازم را حفظ می کند. این کتاب به خواننده کمک می کند تا نه تنها قوانین را بداند، بلکه روح آداب معاشرت را نیز درک کند و آن ها را درونی سازد.

۳. خلاصه بخش های کلیدی و آموزه های اصلی کتاب: راهنمای جامع اتیکت

۳.۱. آمادگی های شخصی و آداب قبل از نشستن سر میز

پیش از آنکه گام به سوی میز غذا برداشته شود، آداب خاصی وجود دارد که به ایجاد تجربه ای دلپذیرتر کمک می کند. اولین و شاید بدیهی ترین نکته، اهمیت نظافت شخصی است. شستن دست ها، شانه زدن موها و اطمینان از پوشش مناسب، از جمله مقدمات اولیه محسوب می شوند. یک فرد آگاه درمی یابد که پوشیدن لباسی تمیز و متناسب با موقعیت، نشانه ای از احترام به میزبان و دیگر مهمانان است. کلاه باید برداشته شود، مگر اینکه دلایل خاصی برای نگهداری آن وجود داشته باشد (مانند کلاه زنانه که بخشی از پوشش است). ورود به فضای غذاخوری نیز آداب خاص خود را دارد. باید با آرامش و بدون عجله وارد شد و منتظر راهنمایی میزبان برای یافتن جای خود بود.

آداب نشستن بر سر میز نیز اهمیت ویژه ای دارد. معمولاً توصیه می شود تا زمانی که میزبان اشاره نکرده یا همه دور میز جمع نشده اند، بر روی صندلی ننشست. در موقعیت های رسمی تر، یک آقا ممکن است پیشنهاد دهد که صندلی را برای بانوی کناری خود به عقب بکشد و به او کمک کند تا به راحتی بنشیند. این ژست نمادین، نشان دهنده ملاحظه و احترام است. در برخی فرهنگ ها و مراسم، قبل از شروع غذا، لحظه ای برای دعا یا شکرگزاری در نظر گرفته می شود. رعایت این سنت و حفظ سکوت و احترام در این لحظات، از دیگر آداب مهمی است که به ارزش های میزبان و مهمانان احترام می گذارد. یک فرد باهوش این لحظات را فرصتی برای ایجاد فضایی معنوی و آرام می بیند.

۳.۲. هنر چیدمان میز: از اصول پایه تا جزئیات پیشرفته

چیدمان میز، هنری است که فراتر از صرفاً قرار دادن ظروف عمل می کند؛ این هنر، بیانی از سلیقه، نظم و احترام میزبان به مهمانانش است. درک اصول پایه چیدمان، به هر فردی امکان می دهد تا میزی جذاب و کاربردی را مهیا کند. چیدمان پایه شامل بشقاب اصلی، چنگال ها در سمت چپ، کاردها و قاشق ها در سمت راست بشقاب، و لیوان ها در بالای کاردهاست. قانون کلی این است که ابزارها از بیرون به داخل، بر اساس ترتیب سرو غذا، چیده می شوند.

عناصر کلیدی چیدمان میز:

• بشقاب: بشقاب اصلی در مرکز جایگاه هر فرد قرار می گیرد.
• کارد و چنگال: چنگال ها در سمت چپ بشقاب (چنگال سالاد در بیرونی ترین نقطه و چنگال شام درونی ترین) و کاردها و قاشق ها در سمت راست (کارد نان خوری بیرونی ترین و کارد شام درونی ترین) قرار می گیرند. تیغه کاردها باید رو به بشقاب باشد.
• قاشق: قاشق ها (مثلاً قاشق سوپ خوری بیرونی تر و قاشق چای خوری درونی تر) در سمت راست کاردها جای می گیرند.
• لیوان ها: لیوان آب معمولاً کمی بالاتر و در سمت راست بشقاب قرار می گیرد، و لیوان های دیگر (شراب، نوشیدنی) به ترتیب در سمت راست آن چیده می شوند.
• دستمال سفره: می تواند در سمت چپ چنگال ها، روی بشقاب یا داخل یک حلقه دستمال سفره قرار گیرد.
• بشقاب نان و کره: این بشقاب کوچک در بالای چنگال ها و سمت چپ بشقاب اصلی قرار می گیرد، با یک چاقوی کوچک کره روی آن.

تفاوت های چیدمان میز رسمی و غیررسمی در تعداد و نوع ابزارها مشخص می شود. در یک چیدمان رسمی، ممکن است چندین نوع قاشق و چنگال برای دوره های مختلف غذا (مانند چنگال صدف، قاشق سوپ، کارد ماهی) وجود داشته باشد. در حالی که در یک چیدمان غیررسمی یا خانوادگی، تعداد ابزارها محدودتر و کاربردی تر است. محل قرارگیری نمکدان، فلفلدان و سایر اقلام مشترک نیز اهمیت دارد؛ آن ها باید به گونه ای قرار گیرند که به راحتی برای همه قابل دسترس باشند، اما فضای زیادی را اشغال نکنند. اهمیت زیبایی و هماهنگی در چیدمان میز، فراتر از عملکرد است؛ یک میز زیبا، اشتهای بصری را تحریک کرده و تجربه ای لذت بخش تر از صرف غذا را فراهم می آورد. این جزئیات کوچک، نشان دهنده دقت و سلیقه میزبان است که به قلب مهمانان راه می یابد.

۳.۳. آداب صحیح غذا خوردن و استفاده از ابزار

مسلط شدن بر آداب صحیح غذا خوردن و استفاده از ابزار، ستون فقرات اتیکت میز محسوب می شود. این مهارت ها، نه تنها به راحتی و آسودگی فرد کمک می کنند، بلکه نشان دهنده احترام او به دیگران و محیط پیرامونش هستند. بسیاری از افراد با کمی تمرین و آگاهی، می توانند به این اصول مسلط شوند و با اعتماد به نفس بیشتری در هر جمعی ظاهر گردند.

استفاده از دستمال سفره:

دستمال سفره یکی از اولین ابزارهایی است که با نشستن بر سر میز به کار می آید. پس از نشستن، یا پس از اتمام دعا و شکرگزاری (اگر مرسوم باشد)، دستمال را باید باز کرده و بر روی پا قرار داد. نیازی به باز کردن کامل دستمال های بزرگ نیست؛ کافی است آن را به گونه ای تا کنید که قسمت آلوده به غذا دیده نشود. قرار دادن دستمال در یقه پیراهن، یا پشت کمربند، در موقعیت های عادی مؤدبانه نیست، مگر در شرایط خاص مانند خوردن غذاهایی بسیار نامرتب مثل لابستر که پیش بند مخصوص ارائه می شود. در طول غذا خوردن، از دستمال برای پاک کردن آرام دور دهان استفاده می شود، به خصوص قبل از نوشیدن مایعات، تا لکه ای بر لیوان باقی نماند. پس از اتمام غذا، دستمال را به صورت تا شده و مرتب، در سمت چپ بشقاب خود (یا در مرکز جایگاه اگر بشقاب برداشته شده باشد) قرار دهید، بدون اینکه آن را تا کنید یا به شکلی نامرتب رها سازید.

استفاده از قاشق و چنگال و کارد:

قانون طلایی استفاده از ابزار غذاخوری این است که همیشه از بیرون به داخل استفاده کنید. یعنی ابزاری که دورترین از بشقاب قرار گرفته، برای اولین دور غذا است و به همین ترتیب به سمت بشقاب پیش می روید. نحوه صحیح گرفتن قاشق و چنگال نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. چنگال و قاشق را باید مانند قلم در دست گرفت، به گونه ای که کنترل کافی بر آن ها وجود داشته باشد و بتوان با آرامش و ظرافت غذا را به دهان برد. کارد نیز برای بریدن غذا به قطعات کوچک تر استفاده می شود و نباید با آن غذا را به دهان برد. قطع کردن غذا به قطعات کوچک و متناسب با هر لقمه، نشان دهنده دقت و ملاحظه است.

آداب نوشیدن و جویدن:

نوشیدن باید با آرامش و بدون سروصدا انجام شود. پیش از نوشیدن، لب ها را با دستمال سفره کمی خشک کنید تا لکه چربی یا غذا روی لیوان نماند. هنگام جویدن غذا، دهان باید کاملاً بسته باشد. صحبت کردن با دهان پر، نه تنها از نظر بصری ناخوشایند است، بلکه می تواند باعث پاشیدن ذرات غذا شود و بهداشت را زیر سوال ببرد. قورت دادن غذا نیز باید بدون سروصدا و کاملاً طبیعی صورت گیرد.

غذاهای خاص و نکات ویژه:

برخی غذاها نیازمند آداب خاص خود هستند. برای مثال، سوپ را باید با قاشق سوپ خوری (که معمولاً گردتر و بزرگ تر است) از کناره قاشق نوشید، و قاشق را به آرامی از خود دور کرد. برای ماهی، اغلب چنگال و کارد مخصوص ماهی (کارد پهن تر و چنگال کوتاه تر) استفاده می شود که به جدا کردن استخوان ها کمک می کند. صدف ها معمولاً با یک چنگال کوچک مخصوص خورده می شوند. نان را با دست تکه تکه کرده و کره را با چاقوی کره به هر تکه کوچک می مالند، نه اینکه کل نان را کره مالی کنند. رعایت این نکات جزئی، تخصص فرد را در آداب معاشرت نشان می دهد.

رفتارهای ممنوعه سر میز:

برخی رفتارها به شدت نامطلوب تلقی می شوند و باید از آن ها پرهیز کرد:

• صحبت کردن با دهان پر.
• قرار دادن آرنج ها روی میز (مگر در فواصل بین دوره های غذا و به صورت موقت).
• ایجاد سروصدا هنگام جویدن، قورت دادن یا نوشیدن.
• استفاده از انگشتان برای خوردن غذاهایی که نیاز به قاشق یا چنگال دارند (به جز موارد خاص مانند برخی پیش غذاها یا مرغ سوخاری).
• خم شدن بیش از حد روی بشقاب.
• نشان دادن بی صبری یا عجله در غذا خوردن.

آداب سر میز هم مانند همه آداب دیگر به تدریج تکمیل شده است. آداب جدید غذا خوردن آمیزه ای است از راحتی و زیبایی و ملاحظه. هر چه در استفاده از این ابزار خبره تر باشید و آداب ابتدایی غذا خوردن و سر میز نشستن را بدانید احساس اعتماد به نفس بیشتری می کنید.

۳.۴. آداب سرو غذا در موقعیت های مختلف

نحوه سرو غذا به نوع مهمانی و میزان رسمیت آن بستگی دارد. درک این تفاوت ها به میزبان و مهمانان کمک می کند تا تجربه ای روان و بدون استرس داشته باشند.

سرو رسمی (Formal Service):

در این نوع سرو، معمولاً گارسون ها یا خدمه غذا را به صورت انفرادی برای هر مهمان سرو می کنند. ترتیب سرو از مهمان سمت راست میزبان شروع شده و در جهت عقربه های ساعت ادامه می یابد تا به خود میزبان برسد. دیس غذا معمولاً از سمت چپ مهمان گرفته می شود تا او بتواند به راحتی غذا را بردارد. مهمان باید با انتخاب غذا یا گفتن نه، متشکرم به گارسون پاسخ دهد. در برخی موارد، غذاها ممکن است از قبل در آشپزخانه در بشقاب ها چیده شده و سپس به صورت جداگانه برای هر فرد آورده شوند. این روش، نهایت دقت و ظرافت در پذیرایی را نشان می دهد.

سرو غیررسمی/خانوادگی (Informal/Family Style):

در مهمانی های غیررسمی یا خانوادگی، معمولاً دیس های غذا بر روی میز قرار می گیرند و مهمانان خودشان از آن ها غذا برمی دارند یا دیس ها را به یکدیگر پاس می دهند. این روش فضایی صمیمی تر و راحت تر ایجاد می کند. مهم است که دیس ها را به ترتیب و با ملاحظه به نفر بعدی پاس داد و از پر کردن بیش از حد بشقاب خودداری کرد. اگر غذایی به شما تعارف شد و تمایلی به خوردن آن نداشتید، یک نه، متشکرم ساده کافی است و نیازی به توضیح نیست.

بوفه (Buffet):

سرو بوفه به مهمانان آزادی بیشتری برای انتخاب غذا می دهد. در این سبک، مهمانان به سمت میز بوفه می روند و از خود پذیرایی می کنند و سپس به میز خود بازمی گردند. در صف بوفه باید نظم را رعایت کرد و از هول دادن یا پر کردن بیش از حد بشقاب خود در یک مرحله پرهیز کرد. معمولاً یک بار رفتن برای غذا و یک بار برای دسر کفایت می کند، و رفت و آمدهای مکرر به میز بوفه ممکن است نامؤدبانه تلقی شود.

تجربه و تمرین باعث می شود به طور غریزی ابزار درست را برای این کار انتخاب کنید و شعورتان هم به شما می گوید که برای خوردن صدف از چنگال شام و برای خوردن سوپ نباید از قاشق چای خوری استفاده کنید.

۳.۵. آداب تعاملات اجتماعی سر میز

آداب معاشرت سر میز تنها به نحوه خوردن غذا محدود نمی شود، بلکه شامل تعاملات و گفت وگوهایی است که فضای دلنشینی را ایجاد می کند. یک گفت وگوی دلپذیر، روح هر مهمانی است. توصیه می شود از بحث های جنجالی، موضوعات حساس سیاسی یا مذهبی، و هر آنچه می تواند باعث ناراحتی یا تفرقه شود، پرهیز کرد. به جای آن، بر روی موضوعات عمومی، خنده، و داستان های مثبت تمرکز شود. گوش دادن فعال و مشارکت متناسب در گفت وگو، نشانه ای از احترام به دیگران است.

نحوه برخاستن از سر میز در حین غذا نیز اهمیت دارد. اگر به هر دلیلی نیاز به ترک میز دارید، باید از میزبان اجازه بگیرید و توضیح مختصری ارائه دهید. این رفتار، نشان دهنده ملاحظه شما نسبت به جریان مهمانی است. رعایت حال دیگران و هم سفره ها نیز بسیار مهم است. برای مثال، از بلند صحبت کردن، خنده های بلند و بی ملاحظه، یا انجام کارهایی که حواس دیگران را پرت می کند، باید پرهیز کرد. همچنین، استفاده از تلفن همراه سر میز، یکی از بزرگ ترین بی ادبی های دوران معاصر محسوب می شود. میز غذا، فضایی برای ارتباط انسانی و حضور کامل است، نه چک کردن پیام ها یا گشت و گذار در شبکه های اجتماعی. قرار دادن تلفن روی حالت بی صدا و دور از دسترس، نشانه ای از احترام به لحظات مشترک است.

۴. درس های کلیدی و نکات کاربردی از کتاب

کتاب «آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز» بیش از آنکه مجموعه ای از قوانین خشک و دست وپاگیر باشد، درسی عمیق در مورد چگونگی ایجاد ارتباط مؤثر، ابراز احترام و ساختن تجربه های دلپذیر است. یکی از مهم ترین درس هایی که از این کتاب می توان آموخت، این است که اتیکت نه محدودیت، که ابزاری برای راحتی و افزایش اعتماد به نفس است. رعایت آداب، به فرد این امکان را می دهد که در هر محیطی، از یک شام دوستانه تا یک ضیافت رسمی، بدون نگرانی و با اطمینان خاطر حضور یابد و از لحظات خود لذت ببرد. این اصول، در واقع راهنمایی هایی هستند برای حرکت آرام و مطمئن در پیچ و خم های تعاملات اجتماعی.

این کتاب بر اهمیت تمرین و تکرار برای تسلط بر آداب تأکید می کند. همانطور که هیچ هنرمندی یک شبه به کمال نمی رسد، تسلط بر آداب معاشرت نیز نیازمند ممارست است. با هر بار به کارگیری این اصول، یک فرد می تواند در آن ها خبره تر شود و این رفتارها به بخشی طبیعی از وجودش تبدیل گردند. همچنین، کتاب به خواننده می آموزد که اهمیت انعطاف پذیری و ملاحظه در موقعیت های مختلف را درک کند. آداب، ثابت و تغییرناپذیر نیستند؛ آن ها باید با فرهنگ، موقعیت و افراد حاضر در جمع سازگار شوند. برای مثال، آداب یک مهمانی خانوادگی صمیمی، با آداب یک شام کاری رسمی تفاوت دارد و فرد باید قادر به تمایز و تطبیق رفتار خود باشد.

غذا خوردن یکی از کارهای اصلی در طول زندگی ما است. غذا خوردن یکی از تفریحات خوب ما نیز هست. همیشه در مهمانی ها زمان قابل توجهی را به غذا خوردن اختصاص می دهیم. اما نکته مهمی که نباید فراموش کرد، آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز است. غذا خوردن و چیدن میز آداب مخصوصی دارد. رفتارهایی که شایسته یک جمع بزرگ اند و کاری می کنند که میز شام برای میهمان و میزبان خاطره ای خوب و زیبا شود.

به کارگیری آموزه های این کتاب، زندگی اجتماعی یک فرد را به شکل قابل ملاحظه ای بهبود می بخشد. با رعایت این اصول، فرد نه تنها در چشم دیگران فردی محترم و بافرهنگ به نظر می رسد، بلکه خودش نیز احساس بهتری نسبت به تعاملاتش پیدا می کند. این آداب، به فرد کمک می کند تا روابط قوی تر و معنادارتری بسازد، سوءتفاهم ها را به حداقل برساند و در هر جمعی، از حضور خود و دیگران نهایت لذت را ببرد. در نهایت، این کتاب راهی برای خودسازی و ارتقاء سطح فرهنگ اجتماعی فردی و جمعی ارائه می دهد.

نتیجه گیری

کتاب «آداب کلی غذا خوردن و چیدن میز» از مجموعه امیلی پست، میراثی گرانبها در دنیای آداب معاشرت است که همچنان راهنمای ارزشمندی برای نسل های کنونی محسوب می شود. این اثر، به خوانندگان خود می آموزد که آداب غذاخوری و چیدمان میز، صرفاً مجموعه ای از قواعد خشک و قدیمی نیستند، بلکه ابزارهایی قدرتمند برای ایجاد فضایی دلپذیر، ابراز احترام متقابل و تقویت روابط انسانی هستند. از نحوه صحیح نشستن بر سر میز و استفاده از ابزار گرفته تا هنر گفت وگوی دلنشین و ملاحظه دیگران، تمامی این جزئیات در کنار هم، تجربه ای فراتر از صرفاً تغذیه را رقم می زنند.

تسلط بر این آداب، به فرد کمک می کند تا در هر موقعیت اجتماعی، از یک مهمانی خانوادگی تا یک ضیافت رسمی، با اعتماد به نفس و آسودگی خاطر حضور یابد و بدرخشد. این دانش، دروازه ای به سوی ارتباطات مؤثرتر و روابطی عمیق تر می گشاید و به فرد امکان می دهد تا نه تنها دیگران را مجذوب خود کند، بلکه خودش نیز از حضور در جمع لذت ببرد. برای کسانی که به دنبال تسلط کامل بر این هنر هستند و می خواهند جزئیات بیشتری را بیاموزند، مطالعه کامل این کتاب به شدت توصیه می شود. با به کارگیری این آموزه ها در زندگی روزمره، یک فرد می تواند گامی مهم در جهت خودسازی و ارتقاء کیفیت تعاملات اجتماعی خود بردارد و حضوری دلنشین و به یادماندنی در هر جمعی داشته باشد.