بیایید روزنه گشایی کنیم، خود به گشایش روزنه ای منتهی شد

بیانیۀ یکصدوده نفر از فعالان اجتماعی و سیاسی، چهره های فکری و روشنفکری و اصحاب رسانه در ارتباط با انتخابات مجلس 1402 خطاب به دغدغه مندان توسعه و مردم سالاری در ایران با عنوان «بیایید روزنه گشایی کنیم»، که علی رغم محددیت های زیادی که در این انتخابات اِعمال گردیده است، خواستار دعوت همگان به شرکت در انتخابات و مخالفت با تحریم آن بوده اند، براستی خود فی نفسه نشانهٔ گشوده شدن روزنه ای برای ظهور نوعی خرد سیاسی غیرانتزاعی و تاریخی بر اساس توجه به مصالح ملی است، به خصوص آنجا که در بیانیه آمده است «کاهش مشارکت انتخاباتی از جمله به تشدید تهدیدها علیه ایران و تحریم ها علیه ایرانیان می انجامد، [و] دغدغه مندان ایران نمی توانند به وضعیت منطقه و شرایط بین المللی بی تفاوت باشند»؛

هر چند این نکته در زمرۀ اولین اولویت ها در نحوۀ تدوین بیانیه نبوده و جا داشت توجه به تهدیدها و تحریم ها در سرلوحۀ هر گونه دغدغۀ دیگری از جمله انگیزه های دمکراسی خواهانه قرار می گرفت. این بیانیه را می توان واکنشی منطقی به لمپنیسم، فضای بی پرنسیب و پوپولیستی به شدت حاکم شده بر فضاهای مجازی و اجتماعی کشور دانست که در تحلیل ها و مواضع خود به هیچ وجه به خطرات و تهدیدهای نظام سلطه جهانی به سرکردگی آمریکا و اسراییل توجه ندارند. لذا در همینجا به همۀ کنشگران و فعالان سیاسی کشور تذکار می دهم که اجازه ندهند خشم و کینه نسبت به شرایط کنونی، که از علل و عوامل شناخته شده و قابل فهمی برخوردار است، آنان را به بازی در زمین دشمنان این سرزمین بکشاند.

بی تردید، جامعۀ ما نیازمند تغییراتی بسیار اساسی و ساختاری است و «تغییر خواست ملی است» که قدرت سیاسی نمی تواند و نباید آن را نادیده بگیرد، لیکن همگان باید بر این اصل تاکید ورزیم که راه نجات این کشور فقط و فقط از درون مرزهای این کشور می گذرد و ما در برابر هر گونه تهدید و خطر خارجی، همۀ اختلافات ـ حتی بنیادین ـ را کنار گذاشته، در جبهۀ واحدی در برابر بیگانگان و دشمنان دوست نما قرار خواهیم گرفت.

همچنین، به همۀ نیروهای سیاسی مدافع حاکمیت و وفاداران به گفتمان انقلاب دوستانه، مشفقانه و برادرانه این تذکار را می دهم که این گونه حرکت های دلسوزانه و ایران دوستانه و تشکیل جبهه ای واحد در برابر نظام سلطۀ جهانی را از منظر حقیر جناحی و گروهی مصادره نکرده، آن را نشانه ای از شکست یا عقب نشینی و توبۀ برخی از شهروندان این سرزمین تفسیر نکنند، بلکه آن را تجلی ای از خرد ایرانی در دفاع از این سرزمین در برابر خطرات بیگانگان و نشانه ای از ظهور گفتمان جدیدی در فراسوی درگیری های جناحی حول وفاق و منافع ملی درک بکنند. با امید رهایی ایران از چنگال های نظام سلطه جهانی و قرار گرفتن جامعه در مسیر و شرایطی طبیعی و نیل به مطالبات بر حق خود.

*فیلسوف و استاد دانشگاه

216216