محیط زیست قربانی سودجویی و بی‌توجهی/ با وعده و شعار نمی‌توان آتش جنگل‌ها را خاموش کرد
یک فعال محیط زیست می‌گوید: با وعده و شعار نمی‌توان آتش را خاموش کرد، هم محیط زیست و هم حیات وحش در این منطقه رو به نابودی است. چرا نباید سازمان محیط زیست ما مجهز به بالگرد یا هواپیما‌هایی باشد که در این شرایط بتوانند طی یک روز آتش را مهار کنند؟ چرا مسئولان دست روی دست گذاشته‌اند و به تلاش‌های فردی برای مهار آتش نگاه می‌کنند؟
حال زمین در ایران خوب نیست. روزهاست جنگل‌های زاگرس، پاوه و لردگان در آتش می‌سوزد و گویا هیچ اراده‌ای برای مقابله با این آتش‌های رو به گسترش وجود ندارد؛ تابه‌حال هرچه بوده تلاش‌های نیرو‌های محلی و فعالان محیط زیست بوده که با دست خالی به مصاف با آتش رفته‌اند. حالا هم نزدیک به یک ماه است که جنگل‌های زاگرس در آتش طمع می‌سوزند.
اینکه عوامل انسانی در به آتش کشیدن این جنگل‌ها نقش دارند و برای اینکه بتوانند از زمین‌های به‌جامانده برای گسترش باغات انجیر و انگور استفاده کنند نشان از خیلی مشکلات دیگر دارد. اینجاست که می‌توان گفت فقر حتی می‌تواند محیط زیست را به نابودی بکشاند. افرادی که اقدام به آتش زدن جنگل‌ها برای منافع شخصی خود می‌کنند همان کسانی هستند که در مناطق شکارممنوع برای به دست آوردن لقمه نانی بیشتر دست به قتل عام حیات وحش می‌زنند. این مشکلات شاید منشاء انسانی داشته باشد و مردم مهم‌ترین عامل بروز آن باشند، اما بی‌توجهی مسئولان به مسائل کلان اجتماعی و اقتصادی است که چنین نتیجه‌ای به جای می‌گذارد.
نبود نظارت و تخریب محیط زیست
مهرنوش رحیمی، کارشناس محیط زیست، دراین‌باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: «متاسفانه نبود نظارت دقیق از سوی سازمان‌های مربوطه باعث شده افرادی که به دنبال سودجویی و نفع شخصی خود هستند ضربات جبران‌ناپذیری به پیکر محیط زیست ایران وارد کنند و این اتفاق مادامی که مسئولان به وظایف خود عمل نکنند ادامه خواهد داشت.»
او می‌افزاید: «با اینکه سال‌هاست شاهد تاثیر تخریب محیط زیست به دست انسان و خطراتی که این تخریب به وجود آورده هستیم، اما باز هم کوتاهی‌های جبران‌ناپذیر در این زمینه ادامه دارد. این همه سیل و رانش زمین حاصل تخریب محیط زیست و از بین بردن درختان و افزایش بیابان‌زایی در کشور است. این در حالی است که برخلاف ادعا‌های مطرح‌شده از سوی سازمان‌های مربوطه، اقدامات انجام‌شده برای جلوگیری از تخریب محیط زیست اصلاً کارساز نبوده است.»
تمام ظرفیت سازمان محیط زیست چقدر است؟
رحیمی با اشاره به اظهارات سلاجقه درباره استفاده از تمام ظرفیت‌ها برای مهار آتش‌سوزی در جنگل‌های لردگان می‌گوید: «رئیس سازمان محیط زیست از کدام ظرفیت حرف می‌زند؟ چه اقدام عاجلی برای مهار آتش‌سوزی در این منطقه صورت گرفته؟ در حال حاضر مردم با دست خالی اقدام به خاموش کردن آتش می‌کنند و هر روز تعداد زیادی از این افراد با دست‌وپای سوخته راهی مراکز درمانی می‌شوند.»
او ادامه می‌دهد: «با وعده و شعار نمی‌توان آتش را خاموش کرد، هم محیط زیست و هم حیات وحش در این منطقه رو به نابودی است. چرا نباید سازمان محیط زیست ما مجهز به بالگرد یا هواپیما‌هایی باشد که در این شرایط بتوانند طی یک روز آتش را مهار کنند؟ چرا مسئولان دست روی دست گذاشته‌اند و به تلاش‌های فردی برای مهار آتش نگاه می‌کنند؟»
مقصر اعلام کردن عوامل انسانی از مسئولان سلب مسئولیت نمی‌کند
این کارشناس محیط زیست با اشاره به اینکه معاون حفاظت و امور اراضی منابع طبیعی و آبخیزداری لرستان اعلام کرده ۱۹ نفر در رابطه با ایجاد آتش‌سوزی عمدی در این منطقه بازداشت شده‌اند توضیح می‌دهد: «نمی‌توان با اعلام این اخبار بار مسئولیتی را که در امر حفاظت از محیط‌زیست کشور بر دوش مسئولان است کم کرد. چرا نباید نظارت دقیق و درستی بر این مناطق باشد که افراد سودجو بتوانند به‌راحتی دست به چنین تخریب بزرگی بزنند؟»
درختان ریه‌های محیط زیست هستند
علی بهارمست، یکی از فعالان محیط زیست در منطقه لرستان، به تجارت‌نیوز می‌گوید: «از بین رفتن درختان یعنی افزایش آلودگی در نقاط مختلف کشور. نباید فراموش کنیم که درختان ریه‌های محیط زیست و کشور ما هستند و از بین رفتن آن‌ها تنفس را هم برای افراد و هم برای حیات وحش سخت می‌کند.»
او اضافه می‌کند: «متاسفانه آتش تقریباً از اواسط خردادماه در مناطق غربی کشور به جان درختان افتاده است، از جنگل‌های پاوه گرفته تا لردگان و زاگرس. اینکه مسئولان می‌گویند این آتش‌ها عامل انسانی داشته یک بخش ماجراست، بخش دیگر آن اقداماتی است که دستگاه‌های مسئول باید برای مهار این آتش انجام دهند.»
مهار آتش جنگل‌های لردگان با دست خالی
بهارمست توضیح می‌دهد: «امروز ۹ تیرماه ۱۴۰۳ است. آتش جنگل‌های لردگان هنوز به طور کامل مهار نشده است. این یعنی هیچ اقدام قابل توجهی از سوی دستگاه‌های ذی‌ربط برای مهار آتش‌سوزی انجام نشده، هرچه بوده تلاش نیروی‌های محلی بوده است که با دست خالی به مهار آتش رفته‌اند. بسیاری از این افراد در این روز‌ها مجروح شده‌اند، اما هیچ‌کس از آن‌ها حمایت نمی‌کند. هزینه‌های درمانی‌شان را هم خودشان باید پرداخت کنند.»
او می‌افزاید: «سال‌های گذشته با گرم شدن هوا ستاد بحران برای جلوگیری از آتش گرفتن جنگل‌ها تشکیل جلسه می‌داد، اما امسال حتی این جلسه هم تشکیل نشده است. از سوی دیگر هیچ قانون بازدارنده‌ای برای جلوگیری از فعالیت افراد متخلف در حوزه محیط زیست وجود ندارد. اینکه مسئولان فقط می‌آیند و از زمین‌های سوخته بازدید می‌کنند دردی را از کسی دوا نمی‌کند. این رفتار‌ها بیشتر باعث ناراحتی مردم منطقه می‌شود.»
بی‌توجهی به تجهیز نیرو‌های منابع طبیعی
این فعال حوزه محیط زیست در پایان به بی‌توجهی سازمان منابع طبیعی به تجهیز نیرو‌های خود اشاره می‌کند و می‌گوید: «این سازمان یا اصلاً نمی‌خواهد یا واقعاً نمی‌تواند نیرو‌های فعال در حوزه منابع طبیعی را تجهیز کند. وقتی نه از هلی‌برد برای جابه‌جایی نیرو در زمان آتش‌سوزی خبری هست و نه حتی محیط‌بانان و فعالان این حوزه برای رفتن به دل آتش کفش مخصوص دارند، چطور می‌توانیم بگوییم منابع طبیعی و محیط زیست برای مسئولان از اهمیت بالایی برخوردار است؟»
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "محیط زیست قربانی سودجویی و بی‌توجهی/ با وعده و شعار نمی‌توان آتش جنگل‌ها را خاموش کرد" هستید؟ با کلیک بر روی حوادث، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "محیط زیست قربانی سودجویی و بی‌توجهی/ با وعده و شعار نمی‌توان آتش جنگل‌ها را خاموش کرد"، کلیک کنید.