تاریخچه ساخت نوتلا

تاریخچه ساخت نوتلا، این کرم فندقی محبوب جهانی، به دوران کمبود و خلاقیت در ایتالیای پس از جنگ های ناپلئون بازمی گردد؛ زمانی که قنادان برای مقابله با گرانی کاکائو، فندق را به ترکیب شکلات افزودند و بذری کاشته شد که سال ها بعد، با نوآوری پیترو و میشل فررو، به محصولی نمادین تبدیل شد.

نوتلا فراتر از یک خوراکی ساده برای صبحانه، یک پدیده جهانی و نمادی از شور و شوق و خلاقیت ایتالیایی است که توانسته در دل خانه های میلیون ها نفر جای باز کند. این کرم شکلات فندقی، با طعم بی نظیر و بافت دلپذیرش، نه تنها مرزهای جغرافیایی را درنوردیده، بلکه تبدیل به بخشی از خاطرات شیرین و روزمره افراد در سراسر جهان شده است. اما چگونه یک کرم شکلات فندقی که از دل کمبودها و شرایط سخت سر برآورد، توانست قلب میلیاردها نفر را تسخیر کند و به این جایگاه بی نظیر برسد؟ سفر به ریشه ها و رازهای پیدایش آن، داستانی پر از نوآوری، پشتکار و عشق به کیفیت است که ارزش خواندن دارد. نوتلا، بیش از آنکه فقط یک طعم باشد، خالق خاطراتی فراموش نشدنی و نمادی از نوآوری و دیدگاهی بلندپروازانه در صنعت مواد غذایی است.

ریشه های شیرین در دل کمبودها: گیاندویا و ایتالیای قرن نوزدهم

برای درک کامل داستان نوتلا، باید به گذشته ای دورتر، یعنی ایتالیای قرن نوزدهم بازگردیم؛ زمانی که بذر این ایده نوآورانه کاشته شد. شرایط سیاسی و اقتصادی اروپا در آن دوران، زمینه ساز تولد ترکیبی شد که بعدها الهام بخش اصلی نوتلا گشت.

محاصره قاره ای ناپلئون و جرقه یک ایده

در سال ۱۸۰۶، ناپلئون بناپارت دست به اقدام بزرگی زد که به محاصره قاره ای معروف شد. او تجارت با بریتانیا را ممنوع اعلام کرد و این اقدام، زنجیره های تأمین در سراسر اروپا را به شدت تحت تأثیر قرار داد. یکی از پیامدهای این محاصره، کمبود شدید و افزایش سرسام آور قیمت کاکائو بود که از قاره های دور به اروپا می رسید. ناگهان، شکلات که تا آن زمان نیز کالایی لوکس محسوب می شد، به چیزی دست نیافتنی تر تبدیل شد.

خلاقیت قنادان تورینو و تولد گیاندویا

در شهر تورینو، مرکز منطقه پیمونت ایتالیا، قنادان با این مشکل بزرگ روبه رو شدند. آنها نمی خواستند دست از تولید شکلات بکشند، اما کاکائوی گران قیمت مانع بزرگی بود. اینجاست که خلاقیت به کمک آمد. منطقه پیمونت به داشتن بهترین فندق های جهان شهرت داشت و این ماده اولیه به وفور یافت می شد. قنادان تورینو تصمیم گرفتند فندق آسیاب شده را با کاکائو ترکیب کنند تا میزان کاکائوی مصرفی را کاهش دهند و در عین حال، طعمی جدید و دلپذیر ایجاد کنند. نتیجه این ابتکار، ترکیبی به نام گیاندویا (Gianduja) بود که نامش را از شخصیت یک کارناوال محلی به همین نام گرفت. گیاندویا، یک شکلات فندقی جامد، اولین بارقه های ایده ای را روشن کرد که ده ها سال بعد به نوتلا تبدیل شد.

اهمیت فندق در منطقه پیمونت ایتالیا تنها به فراوانی آن محدود نمی شد؛ بلکه فندق بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ آشپزی و شیرینی پزی این ناحیه بود. خاک حاصلخیز و آب و هوای مدیترانه ای این منطقه، شرایط ایده آلی را برای کشت فندق فراهم می کرد و همین امر، گیاندویا را به یک محصول کاملاً محلی و با اصالت تبدیل کرد که ریشه های عمیقی در فرهنگ غذایی ایتالیایی داشت.

از خاکسترهای جنگ جهانی دوم: رویای پیترو فررو در آلبا

داستان نوتلا، همانند بسیاری از داستان های موفقیت آمیز دیگر، از دل نیاز و کمبود جوانه زد. اما این بار، زمینه ساز آن، نه محاصره ناپلئون، بلکه زخم های عمیق جنگ جهانی دوم بود.

ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم، کشوری زخم خورده و با اقتصادی ویران بود. قحطی، بیکاری و کمیابی مواد اولیه، به ویژه کالاهای لوکس مانند شکلات، زندگی مردم را تحت الشعاع قرار داده بود. شکلات، همچنان کالایی گران و دور از دسترس برای عموم مردم به شمار می رفت و بسیاری از کودکان هرگز طعم آن را نچشیده بودند. در چنین شرایطی، رویای یک قناد جوان و بلندپرواز، نه تنها یک کسب وکار، بلکه امیدی برای مردم شد.

پیترو فررو: قنادی با چشم انداز متفاوت

در شهر کوچک آلبا، واقع در منطقه پیمونت ایتالیا، قنادی به نام پیترو فررو (Pietro Ferrero) با رویاهای بزرگی زندگی می کرد. او می خواست شکلاتی بسازد که برای همه مردم، فارغ از طبقه اجتماعی و وضعیت مالی شان، قابل دسترس باشد. پیترو، نه فقط یک قناد ماهر، بلکه یک نوآور واقعی بود که در پی راه حل هایی برای چالش های زمان خود می گشت. او می دانست که برای دستیابی به این هدف، باید راهی برای کاهش هزینه تولید پیدا کند.

فندق محلی، راهکاری هوشمندانه

پیترو فررو با الهام از سنت قدیمی قنادان تورینو و با توجه به فراوانی فندق در منطقه خود، تصمیم گرفت از فندق محلی به عنوان راهکاری هوشمندانه برای جایگزینی بخشی از کاکائوی گران قیمت استفاده کند. او در طی سال های جنگ و پس از آن، به آزمایش های بی شماری دست زد و شب های بی شماری را در کارگاه کوچک خود سپری کرد تا به فرمولاسیونی ایده آل دست یابد. این ترکیب باید طعمی دلنشین و شبیه به شکلات داشته باشد، اما با هزینه بسیار کمتر تولید شود.

در یک شب به یادماندنی در ماه های پایانی جنگ، پیترو در حال آزمایش ترکیبی بود که او را به شدت هیجان زده کرد. او سراسیمه همسرش را از خواب بیدار کرد و با قاشقی پر از شکلات در دست، با نگاه متعجب او روبه رو شد و پرسید: «ببین چطور شده؟!»

احتمالاً هر دوی آنها در آن شب متوجه شدند که چه خوراکی شگفت انگیزی را کشف کرده اند، اما به سختی می توانستند تصور کنند که ده ها سال بعد، محصول آنها به یکی از محبوب ترین خوراکی های جهان تبدیل شود.

گیاندوجوت: اولین گام به سوی فراگیری

در سال ۱۹۴۶، پیترو فررو محصول خود را با نام گیاندوجوت (Giandujot) به بازار عرضه کرد. این شکلات، به شکل تخته ای و پیچیده در فویل آلومینیومی، نه تنها طعم دلنشینی داشت، بلکه با قیمتی بسیار مناسب عرضه می شد. گیاندوجوت اولین قدم مهم در مسیر تحقق رویای پیترو بود؛ شکلاتی برای همه مردم ایتالیا که می توانست لحظات شیرینی را به زندگی های پر از رنج و کمبود آنها بیاورد.

جهشی بزرگ: از گیاندوجوت به سوپرکرم

موفقیت گیاندوجوت در ایتالیای پس از جنگ، بسیار چشمگیر بود، اما پیترو فررو و خانواده اش می دانستند که برای رسیدن به اهداف بزرگ تر، نیاز به نوآوری و پیشرفت بیشتری دارند. چالش ها و نیازهای جدید بازار، فرصت های تازه ای را برای خلاقیت آنها فراهم کرد.

چالش های گیاندوجوت و نیاز به نوآوری

گیاندوجوت با وجود محبوبیت فراوان، یک مشکل اساسی داشت: به دلیل شکل تخته ای و ترکیبش، در هوای گرم به راحتی ذوب می شد و نگهداری از آن به خصوص در تابستان های ایتالیا دشوار بود. این مشکل، مصرف آن را محدود می کرد و پیترو فررو به دنبال راه حلی برای تولید یک محصول با قابلیت نگهداری بهتر و مصرف آسان تر بود. او رؤیای کرمی را در سر داشت که بتوان آن را به راحتی روی نان مالید و از آن در هر زمان و مکانی لذت برد.

سوپرکرم: تولد یک فرمولاسیون انقلابی

در سال ۱۹۵۱، پیترو فررو نسخه ای کرمی و قابل پخش از گیاندوجوت را با نام سوپرکرم (SuperCrema) به بازار معرفی کرد. این محصول جدید، انقلابی در مصرف شکلات ایجاد کرد. سوپرکرم، با بافتی نرم و خمیری، به راحتی روی نان مالیده می شد و مشکل ذوب شدن در گرما را تا حد زیادی حل می کرد. این نوآوری، نقطه عطفی در تاریخ شرکت فررو و البته در مسیر تولد نوتلای امروزی بود.

متأسفانه، پیترو فررو در سال ۱۹۴۹ درگذشت و نتوانست شاهد موفقیت بی نظیری باشد که سوپرکرم در ایتالیا به دست آورد. اما پسرش، میشل فررو، راه او را با قدرت ادامه داد. سوپرکرم مانند انفجاری بزرگ در ایتالیا عمل کرد. چرا این محصول به این سرعت محبوب شد؟ دلایل متعددی در این موفقیت نقش داشتند:

• دسترسی و قیمت: سوپرکرم بسیار ارزان تر از شکلات های سنتی بود و توده مردم می توانستند آن را تهیه کنند.
• فرهنگ شکلات برای هر روز: این محصول، شکلات را از یک کالای لوکس و مناسبتی (مانند عید پاک یا کریسمس) به یک خوراکی روزمره و در دسترس برای هر لحظه تبدیل کرد.
• کاربردی بودن: قابلیت پخش شدن روی نان، به خصوص در زمان هایی که نان بخش عمده غذای مردم را تشکیل می داد، به معنای مصرف کمتر شکلات و بهره وری بیشتر بود. حتی با مقدار کمی سوپرکرم می شد یک وعده غذایی (مانند صبحانه) را لذیذ و مغذی کرد.

این کرم شکلات فندقی، معنای فرهنگی شکلات را به طور چشمگیری گسترش داد. در سال های تیره و پر درد پس از جنگ، سوپرکرم خوراکی ای بود که نه تنها فقرای جامعه که توان خرید شکلات را نداشتند، بلکه همه مردم را به داشتن آن عادت داد و حس لذت از یک کالای لوکس را با هزینه ای بسیار کمتر به ارمغان آورد.

میشل فررو و طلوع یک افسانه جهانی: نوتلا در سال 1964

با مرگ پیترو فررو، مسئولیت هدایت شرکت به پسرش، میشل فررو، سپرده شد. میشل نه تنها ادامه دهنده راه پدر بود، بلکه با بینشی جهانی و جاه طلبی های بزرگ تر، شرکت فررو را به یک امپراتوری جهانی تبدیل کرد و نام نوتلا را برای همیشه در تاریخ ثبت نمود.

دیدگاه نسل دوم و جاه طلبی های جهانی

میشل فررو، مردی بسیار بلندپرواز بود که نیاز به تطبیق با زمان و حرکت به سوی بازارهای جهانی را به خوبی درک می کرد. او رؤیای ساخت محصولی را در سر داشت که نه فقط در ایتالیا، بلکه در سراسر دنیا محبوب شود. با تکیه بر تجربه پدرش و موفقیت سوپرکرم، میشل به دنبال بهبود و بازآفرینی این محصول بود تا آن را برای بازارهای بین المللی آماده کند. او می دانست که برای جهانی شدن، نیاز به یک برند قوی، یک دستورالعمل بهبودیافته و یک استراتژی بازاریابی منحصربه فرد دارد.

بهبود دستورالعمل و نام گذاری هوشمندانه

میشل فررو با استفاده از تکنولوژی های نوظهور آن زمان و انجام تغییراتی هوشمندانه در دستورالعمل سوپرکرم، به دنبال دستیابی به بافتی بهتر، ماندگاری بیشتر و طعمی پایدارتر بود. این تغییرات شامل بهبود در انتخاب روغن های گیاهی و فرآیندهای تولید می شد که نوتلا را به شکل امروزی و دوست داشتنی اش تبدیل کرد. سرانجام، در سال ۱۹۶۴، محصول جدید با نام نوتلا (Nutella) رسماً به بازار عرضه شد. نام نوتلا خود یک شاهکار بازاریابی بود؛ Nuts به معنای مغزها (که اشاره به فندق به عنوان ماده اصلی و مغذی بودن محصول داشت) و ella که آهنگی ایتالیایی و دلنشین دارد و یادآور شهرت آشپزی ایتالیایی (مانند موزارلا) است.

بسته بندی نوآورانه و استراتژی بازاریابی

میشل فررو در طراحی بسته بندی نوتلا نیز هوشمندانه عمل کرد. ظرف شیشه ای نوتلا، حس اعتمادپذیری و سنت را القا می کرد، شبیه به ظروف لوکس نگهداری غذا در اروپای آن زمان، در حالی که درب پلاستیکی آن نشانه ای از مدرنیته و تکنولوژی جدید بود. این ترکیب، نوتلا را هم اصیل و هم پیشرو نشان می داد.

استراتژی بازاریابی نوتلا نیز در زمان خود انقلابی بود. به جای تاکید بر ارزانی یا دسترسی (که در مورد سوپرکرم عامل موفقیت بود)، میشل فررو بر سلامتی و مغذی بودن نوتلا تمرکز کرد. در دورانی که استفاده از مغز در شکلات به اندازه امروز معمول نبود، نوتلا خود را به عنوان یک خوراکی سالم و حاوی فندق معرفی کرد و تصویری از محصولی مناسب برای کودکان و خانواده ها ارائه داد که با رقبای خود تفاوت فاحشی داشت. موفقیت این ایده ها امروز کاملاً مشهود است.

گسترش فراتر از مرزها

با مدیریت میشل فررو، نوتلا به سرعت مرزهای ایتالیا را درنوردید و تبدیل به اولین برند ایتالیایی پس از جنگ شد که کارخانه ها و دفاتر خود را در خارج از کشور تأسیس کرد. این گسترش جهانی، نه تنها نوتلا را به یک برند بین المللی تبدیل کرد، بلکه شرکت فررو را نیز به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان شیرینی و شکلات در اروپا و جهان بدل ساخت. میشل فررو در زمان مرگش در سال ۲۰۱۵، ثروتمندترین مرد ایتالیا بود، شاهدی بر نبوغ و پشتکار او در ساختن امپراتوری نوتلا.

نوتلا امروز: فلسفه کیفیت، پایداری و طعم بی بدیل

امروز نوتلا، محصولی است که با همان فلسفه سادگی دستورالعمل، وسواس در کیفیت تولید می شود. این کرم شکلات فندقی، با تنها هفت ماده اولیه، طعمی بی رقیب و منحصر به فرد ایجاد می کند که سال هاست میلیون ها نفر را در سراسر جهان شیفته خود کرده است.

ترکیبات اصلی نوتلا از سوی شرکت فررو اعلام شده اند و حتی جزئیاتی مانند فهرست مزارعی که مواد اولیه از آن ها خریداری می شود نیز منتشر می گردد. مواد اولیه مورد استفاده نوتلا دارای سه ویژگی بارز هستند:

1. ترکیبات این شکلات نسبتاً ساده اند. روی بسته بندی نوتلا در نقاط مختلف جهان، نام این مواد را می توان یافت.
2. مواد اولیه نوتلا با روش های خاصی تهیه می شوند که می توان گفت پیچیده، دقیق و کمال گرایانه اند. برند فررو در تهیه هر یک از ترکیباتش روشی منحصر به فرد دارد. نتیجه این رویکرد، کیفیتی است که ذره ذره در هر مرحله پدید می آید و در نهایت به چیزی خاص و متفاوت تبدیل می شود که نوتلا را از بیشتر رقیبانش متمایز می کند. این شاید دست نیافتنی ترین ویژگی نوتلا باشد؛ دهه ها تجربه تولید یک محصول خاص، دانشی بی رقیب را به نوتلا بخشیده است.
3. در تولید این شکلات از هیچ گونه مواد افزودنی مربوط به طعم و رنگ و نیز نگهدارنده استفاده نمی شود.

این شکلات از هفت ماده اصلی و نام آشنا تهیه می شود:

کاکائو: قلب تیره و خوش طعم

کاکائو، با اینکه سهم زیادی در محصول نهایی ندارد (حدود 7.4%)، اما نقشی بارز در طعم و رنگ نوتلا ایفا می کند. نوتلا بیشتر کاکائوی مورد استفاده خود را از کشورهای آفریقایی، به ویژه آفریقای جنوبی، تأمین می کند. بهترین مزارع در طول زمان توسط شرکت فررو انتخاب شده اند و این شرکت صرفاً محصول برداشت شده در زمان های خاصی از سال را خریداری می کند. آزمایش های زیادی روی میوه کاکائو در کشور مبدأ انجام می گیرد و فررو با چندین سازمان بین المللی فعال در زمینه استاندارد، قراردادهایی دارد تا آزمایشات کاملی در مورد کیفیت میوه های کاکائو را در اختیار داشته باشد. علاوه بر این، خود شرکت نیز دانه ها را در آزمایشگاه هایش بررسی می کند. در مزارع کاکائو، پس از برداشت میوه ها، دانه ها در پوشش هایی از برگ های موز به مدت یک هفته نگهداری می شوند تا کیفیت لازم را پیدا کنند. مراحل بعدی تولید کاکائو از دانه ها، شامل خشک کردن، پوست گیری، رُست دانه ها، جدا کردن کره و پودر کردن ماده خشک برای تولید پودر کاکائو، در کارخانجات آلمان و ایتالیای نوتلا انجام می شود.

فندق: طلای سبز پیمونت و فراتر از آن

بیشترین فندق مصرفی نوتلا از تولیدکنندگان عمده این محصول در جهان، یعنی ترکیه و ایتالیا، تأمین می شود. بخش کمی از فندق نوتلا نیز از مزارع مکانیزه و پیشرفته خود شرکت فررو به دست می آید که به شدت در چندین کشور مختلف در حال گسترش هستند. فندق مورد استفاده، در تمام مراحل رشد میوه ها تحت نظارت کارشناسان فررو قرار دارد. پس از برداشت در زمان دقیق، طی چندین مرحله فندق ها آزمایش شده و از نظر اندازه، ویژگی های فیزیکی-شیمیایی و انواع آلودگی های میکروبیولوژیک دسته بندی می شوند. پس از حمل به کارخانه نیز، چندین مرحله پایش صورت می گیرد. فندق ها برای استفاده در نوتلا باید رُست و آسیاب شوند. فندق رُست شده در برابر از دست دادن عطر و طعم آسیب پذیر است. به همین دلیل، خطوط تولید بدون توقف کارخانه طوری تنظیم می شوند که دقیقاً دقایقی پیش از استفاده، فرآیند رُست پایان پذیرد. در واقع، برای رسیدن به حداکثر طعم مطبوع، فندق رُست شده به هیچ وجه در کارخانه نگهداری نمی شود و به تازه ترین صورت ممکن مورد استفاده قرار می گیرد.

شکر: شیرینی بنیادین

۷۵% شکر نوتلا از چغندر قند و ۲۵% نیز از نیشکر تأمین می شود. فررو شکر مورد نیاز خود را از کارخانجات مختلف قند و شکر در جهان خریداری می کند. این شرکت اعلام کرده است که با برخی از تأمین کنندگان شکر خود رابطه ای بر پایه اعتماد متقابل دارد که در برخی موارد سابقه آن به ۴۰ سال می رسد. اولین مرحله آزمایشات در همین کارخانجات بر روی شکر انجام می شود. پس از انتقال شکر به کارخانجات نوتلا، تست های گسترده فیزیکی، شیمیایی و میکروبیولوژیک بر روی آن انجام می شود. این آزمایشات به شکل توقف ناپذیری همواره در حال انجام هستند.

شیر خشک: لطافت و کیفیت تحت نظارت

در مورد شیر نیز، فررو از یک سو تلاش کرده در طول زمان تولیدکنندگان (دامداری ها) با کیفیتی را گزینش کند که در این مورد نیز بسیاری از آن ها همکاری های بلندمدت با شرکت داشته اند، و از سوی دیگر با ارتباط مداوم و نظارت مستقیم کارشناسانش در محل نگهداری دام ها و تولید شیر، استانداردهای ویژه خود را اعمال و می سنجد. شیر مورد استفاده نوتلا به شکل شیر خشکی است که از شیر تازه گاو تهیه می شود و این شیر تحت سیستمی تولید می شود که فررو آن را قابلیت ردیابی (traceability) زنجیره مواد اولیه می نامد. در اینجا آزمایش هایی در مبدأ تولید انجام می شوند و پس از تأیید و حمل شیر به کارخانه، زنجیره ای از انواع آزمایش ها و آزمون های شیمیایی، میکروبیولوژیک و نیز تست های عطر و طعم توسط فررو انجام می شوند.

روغن پالم: بحث برانگیز اما پایدار

روغن پالم، این روغن بسیار پرکاربرد و معروف، یکی از مناقشه برانگیزترین موادی است که در صنایع غذایی استفاده می شود؛ اما طبق یکی از شعارهای شرکت فررو: «یک روغن پالم داریم و یک روغن پالم نوتلا!»

چرا نوتلا از روغن پالم استفاده می کند؟ حالت خامه ای ویژه ای که نوتلا دارد، مربوط به این ماده است. این حالت ویژه یکی از جذابیت های نوتلا است که در کنار سایر عوامل، بافت ویژه آن را می سازد. علاوه بر این، روغن پالم بدون دخالت مواد شیمیایی و بدون اینکه نیاز به تصفیه های مضر داشته باشد، عطر و بویی خنثی دارد و باعث می شود طعم ترکیبات اصلی غنی تر و عمیق تر احساس شوند. در آخر اینکه، روغن پالم در دمای اتاق حالت نیمه جامد دارد و نیازی به فرآوری هیدروژنه کردن ندارد که روندی مضر است و باعث تولید اسیدهای چرب ترانس می شود.

اما مناقشه برای چیست؟ دو بحث عمده در مورد روغن پالم وجود دارد. اول اینکه: کیفیت های مختلفی از این روغن در بازار وجود دارد (البته مانند سایر روغن ها) که تفاوت های عمده ای دارند. میزان سالم بودن، رسیده بودن، نگهداری، حمل و نقل و کیفیت میوه در کیفیت روغن تأثیر زیادی دارد. برخی روش های فرآوری نیز می توانند اثرات مخربی بر ویژگی های غذایی آن بگذارند. دوم اینکه: کشورهای عمده تولیدکننده مانند مالزی و اندونزی، دارای سیاست ها و سیستم های قدرتمند نظارتی نیستند. متأسفانه حجم زیادی از روغن پالم در زمین هایی کشت می شود که در نتیجه تخریب جنگل ها و زیستگاه موجودات بی شماری ساخته شده اند. همچنین، روش های کشت مخرب نیز وجود دارند و بسیاری از تولیدکنندگان این ماده، متهم به استفاده از کودکان کار، استثمار کارگران و عدم رعایت حقوق جوامع محلی هستند.

ایده نوتلا این است که با گسترش سیستم نظارتی و ردیابی شگفت انگیز خود، از روند تولید سالم و بی نقص روغن اطمینان حاصل کند. روغن مصرفی نوتلا از باکیفیت ترین میوه های پالم و با روش های کاملاً فیزیکی و تحت دمای کنترل شده تولید می شوند و هسته میوه نیز روغن گیری نمی شود. آزمایشات گسترده و دقیق به همراه گواهی های استاندارد کیفیت از سازمان های گوناگون، تأییدکننده این روش نوتلا هستند.

نوتلا تلاش گسترده ای انجام می دهد تا با روشن کردن دقیق کل زنجیره تولید، از میزان درستی، عادلانه بودن و قانونی بودن این فرآیند اطمینان حاصل کند. این تلاش حتی بررسی دائمی تصاویر ماهواره ای برای اطمینان از چگونگی تشکیل و نیز پیشروی مزارع را نیز شامل می شود. نوتلا اقدامات حمایتی گسترده ای را نیز در مورد کشاورزان انجام می دهد که شامل انواع آموزش ها، احداث امکانات عمومی از جمله بیمارستان و مدرسه و… می شود تا به سوی توانمند شدن فعالان این صنعت پیش برود. در بررسی های بسیاری از سوی سازمان های معتبر جهانی، نوتلا سردمدار استفاده از روغن پالم پاک با تولید پایدار در جهان شناخته شده است. در نتیجه این دو تلاش موازی، روغن پالم مصرفی نوتلا، مانند سایر روغن های گیاهی، یک خوراکی سالم است که به دقت تهیه می شود و نقش مهمی در به وجود آمدن یکی از معروف ترین شکلات های جهان دارد.

وانیل: لمس نهایی طعم و عطر

وانیل، فوت کوزه گری نوتلا است. مقدار این ماده در نوتلا بسیار کم است؛ به عنوان مثال، 0.08 گرم در یک شیشه چهارصدگرمی که به راحتی در نوک قاشق چای خوری جای می گیرد. اما وجود آن برای به دست آمدن طعم نهایی ضروری است. این طعم در پس زمینه عمل می کند اما نقش مهمی در تأثیر نهایی دارد و به افزایش و تثبیت طعم و عطر محصول کمک می کند. مقدار تولید وانیل در جهان بسیار محدود است و از همین روی، بیشتر وانیل مورد استفاده نوتلا از ترکیبی ابداعی ساخته می شود که کاملاً سالم بوده و طعمی عالی دارد.

لسیتین: پیونددهنده طعم ها

لسیتین، ماده ای چرب است که از انواع مواد گیاهی و حیوانی به دست می آید، اما امروزه معمولاً نوع غالب آن از سویا استخراج می شود. این ماده به عنوان تثبیت کننده در صنایع غذایی کاربرد زیادی دارد و نیز برای بهبود بافت به کار می رود. نوتلا از لسیتین در اندازه بسیار کم برای افزایش نرمی و لطافت شکلات استفاده می کند. این ماده از برزیل، هند و ایتالیا خریداری می شود و این شرکت صرفاً لسیتین با منشأ ۱۰۰% مشخص و نیز غیرتراریخته را استفاده می کند که این ویژگی ها با آزمایشات متعددی بررسی می شوند.

نوتلا: فراتر از یک صبحانه، یک فرهنگ جهانی

نوتلا از همان ابتدا، پیوند ناگسستنی با نان داشته و بیشتر در وعده صبحانه سر میز حاضر شده است. تا جایی که به آن (و دیگر کرم های شکلاتی که دنباله رو آن شدند) «شکلات صبحانه» می گویند. البته، خوردن آن به تنهایی نیز لذت بخش است و امروزه دیگر منحصر به وعده خاص یا همراهی مشخصی نیست.

فهرست مواد غذایی که همراه نوتلا مصرف می شوند، بی پایان است. از انواع نان و بیسکوییت گرفته تا میوه های مختلف مثل توت فرنگی و موز، خوراکی های مختلفی هستند که با نوتلا همراه می شوند. اما واقعیت این است که نوتلا امروز، در کنار اینکه به تنهایی مصرف می شود، به یکی از مواد اولیه اصلی انواع خوراکی ها تبدیل شده است و انواع مختلف شیرینی، کیک، دسر، اسموتی، شیک و… وجود دارند که نام نوتلا در فهرست مواد مورد نیازشان قرار دارد و معمولاً مهم ترین عضو آن فهرست است. با جستجویی کوتاه می توان به وسعت این خوراکی های تهیه شده با نوتلا پی برد. کافه ها و رستوران های زیادی نیز از این خوراکی ها در منوی خود دارند و این مسئله دیگر تبدیل به امری عادی شده است. طعم خاص نوتلا، همنشین و مکمل بی نظیری برای انواع مزه ها است و هر روز به تجربیات هیجان انگیزی که با استفاده از این طعم خاص انجام می گیرد، افزوده می شود.

نوتلا حتی به یک پدیده فرهنگی تبدیل شده است. روز جهانی نوتلا، رکوردهای گینس (مانند بزرگترین صبحانه دسته جمعی که در سال ۲۰۰۵ با ۲۷,۸۵۴ شرکت کننده در آلمان برگزار شد) و جامعه هواداران جهانی اش با میلیون ها عضو در شبکه های اجتماعی، همگی نشان از جایگاه ویژه ی این محصول در قلب مردم دارند. نوتلا دیگر فقط یک کرم شکلات فندقی نیست؛ یک سبک زندگی، یک لحظه شادی، و نمادی از یک طعم آشنا و دوست داشتنی برای نسل های مختلف است.

میراث ماندگار: درس هایی از امپراتوری فررو

نوتلا امروزه در ۱۱ کارخانه در چندین کشور تولید می شود، هزاران نفر را در استخدام خود دارد و گردش مالی سالانه اش بیش از ۸ میلیارد یورو برآورد شده است. برای شرکتی با تنوع تولیدات نسبتاً کم که بیشتر آن ها نیز بر پایه همان طعم ثابت و آشنا تولید شده اند، فهرست موفقیت های نوتلا غیرممکن به نظر می رسد. اما راز این موفقیت چیست؟

طعم بی نظیر نوتلا، البته که از دستورالعمل ساده ای می آید که به دقت طراحی شده و موفقیتی بزرگ محسوب می شود، اما چیزی که نوتلا را متمایز، محبوب و رکورددار کرده است، کیفیت غیرقابل رقابت آن است. زنجیره های پیچیده، گسترده و بین المللی که این برند برای تأمین خاص ترین مواد اولیه ایجاد کرده و نیز کنترل کیفیت ها و آزمون های بی پایان بر روی این مواد، همراه با اخذ تعداد زیادی گواهی و استاندارد از معتبرترین سازمان های جهان، باعث شده است تا نوتلا طعم هایی را در اختیار داشته باشد که کمتر احتمال دارد جایی دیگر بتوان پیدایشان کرد.

این دقت و سختگیری وسواس گونه از لحظات آغازین کشت مواد اولیه تا آخرین قدم های بسته بندی و توزیع محصول ادامه می یابد و شکلاتی عرضه می شود که مقاومت در برابر آن اگر غیرممکن نباشد، بسیار دشوار است! پس از نیم قرن فعالیت، شاید بتوان این طور گفت که نوتلا، هرچند که شکر آن زیاد باشد و هرچند که میزان استفاده از آن باید با دقت صورت گیرد، الگویی متفاوت از تولید تنقلات را ارائه کرده است که اجرای آن در چنین ابعاد وسیعی بسیار دشوار می نماید. الگویی که اتفاقات خارج کارخانه و پیش از رسیدن مواد اولیه به کارخانه، به اندازه فرآیندی که در کارخانه طی می شود (و حتی شاید بیش از آن) اهمیت دارند و توجه را از روند تولید محصول به روند تولید مواد اولیه و از آن نیز به خود تولیدکنندگان این مواد، گسترش می دهد.

نوتلا طعمی دور از دسترس را به دنیایی جنگ زده و غمگین عرضه کرد و به قول جیووانی فررو (نوه پیترو فررو بزرگ!) نه تنها مزه شیرین، بلکه خاطراتی شیرین برای مردم ساخت. این محصول، نمادی از این واقعیت است که با پشتکار، نوآوری و تعهد بی وقفه به کیفیت، می توان از دل شرایط سخت، محصولی خلق کرد که نه تنها یک خوراکی، بلکه یک تجربه و یک خاطره شیرین جهانی باشد.